پادشـاها جرم ما را در گذار         ما گـنهگـاریم و تو آمـرزگار

تو نکوکاری و ما بد کرده ایم    جرم بی اندازه بی حد کرده ایم

سالها در بند عصیان گشته ایم     آخر از کرده پشیمان گشته ایم

دائماً در فسق و عصیان مانده ایم         هم قرین نفس و شیطان گشته ایم

روز و شب اندر معاصی بوده ایم   غافل از امر و نواهی بوده ایم

بی گنه نگذشت بر ما ساعتی     با حضور دل نکردم طاعتی

بر در آمـد بنـده ی بگریخته    آبروی خود به عصیان ریخته

مغفرت دارد امید از لطف تو    زان که خود فرموده ای لا تقنطوا

بحـر الطاف تـو بی پایان بود     نا امید از رحمتت شیطان بود

نفس و شیطان زد کریما راه من    رحمتت باشد شفاعت خواه من

چشـم دارم از گنــه پاکـم کنـی    پیش از این کاندر لحد خاکم کنی

اندر آن دم کز بدن جانم بری       از جهان با نور ایمانم بری