با سلام خدمت دوستان عزیزم. از اینکه خیلی مطالبم کم و کم تر شده اند خیلی خیلی عذرخواهم. حقیقتش وقت زیادی جهت گذاشتن مطلب و فکر کردن ندارم وگرنه مطالب بسیار زیاد هستند جهت گذاشتن در وبلاگ. امروز هم میخوام در مورد تدریس و روزهای خوب و بد و سختی ها و آسانی هایش بنویسم. امسال در دبستان فرهنگیان سال بسیار پربار و خوبی داریم. واقعا از اینکه در کنار همکارانی هستم که در عین نداشتن ادعا واقعا بسیار دانا و در فن خود بی مثال هستند، خیلی خوشحال هستم. خیلی از همکاران با آنکه خودشان استاد ما هستند ولی باز هم با کمال تواضع در خیلی از موضوعات نظر افراد حقیری مثل ما رو هم جویا می شوند. بهرحال فرصت بسیار خوبی است تا ما هم از تجربیات این بزرگواران استفاده کنیم. امسال من پایه دوم تدریس می کنم همانند سال قبل. البته پارسال پایه پنجم هم تدریس می کردم و هنوزم از سال قبل و مدرسه و دانش آموزان خاطرات بسیار زیبایی دارم. تدریس در پایه دوم بنابر اینکه دومین سال است که کتاب های درسی تغییر پیدا کرده اند یکی از مشکل ترین پایه ها است. البته بنظر من کتاب های درسی اهداف خوبی را دنبال می کنند به شرطی که ما معلمین به نحو احسن در کارمان انجام وظیفه کنیم. قبل از تدریس حتما شب قبل مطالعه ی کتاب درسی و یا کتاب راهنمای تدریس معلم ضروری است. کلاس من 33 نفر آمار دارد و همین بالا بودن آمار خود مشکل بزرگی در بررسی تکالیف دانش آموزان و تصحیح املا و سایر برگه های دانش آموزان ایجاد می کند. چیزی که اولیاء محترم از ما معلمان انتظار بسیاری در این زمینه دارند. ولی همانطور که هر فرد عاقلی می داند هیچ آموزگار یا معلمی به تنهایی نمی تواند دانش آموز را تبدیل به دانشمند کند. البته من تأثیر معلم را انکار نمی کنم. اما در این راستا اولیاء و تأثیری که در منزل بر دانش آموز دارد بسیار زیاد است. در مورد برخورد با دانش آموزان ، بخصوص دانش آموزان ابتدایی و پایه های اول و دوم ، بهترین روشی که سراغ دارم برخورد محبت آمیز و مهربانانه است. البته باید تفاوت های فردی دانش آموزان را نیز در نظر داشته باشیم. واقعا اگر کسی از ته دل تدریس کند چیزی بالاتر از درس دادن وجود ندارد.

آموزش عشقم از همین مکتب توست
 اندوخته ی سوادم از این لب توست
 گفتم که مریضم و بیا بستر من
 چون عامل دردم این غم و این تب توست